Şekspirin 66-ci soneti

Hərşeydən yorğun,
Yalvarıram dinc bir ölümçün.

Yarayanları müflis doğan dünyada,
Yararsızların vücudu geyindiyi paltardan da ucuz,
Və xəyanətə düyünlənmiş,
Ən saf ürəklərin talei.

Utanmazca, yerini itirmiş qızıl dəyərli onur,
Və kobudca pozulmaq zorunda ismət

Şərəfi ləkələnmiş ülvi düzlüyün
Və cılızlarların əlində paslanıb polad güc

Qələmin dilini kəsmiş qılınc,
Vecsizlərdir ərdəm alanında,
Dörd nala çapıb, toz salan

Saf düzlüyə nə deyirlər? - Ussuzluq
Pisliklər önündə kölə kim? -Yaxşılıq

Ölümə sığınardım bunca iyrənc həyatdan,
Təki olmasaydı səndən ayrılmaq dərdi...

***

Tired with all these, for restful death I cry,

As to behold desert a beggar born,

And needy nothing trimmed in jollity,

And purest faith unhappily forsworn,

And gilded honor shamefully misplaced,

And maiden virtue rudely strumpeted,

And right perfection wrongfully disgraced,

And strength by limping sway disablèd,

And art made tongue-tied by authority,

And folly, doctor-like, controlling skill,

And simple truth miscalled simplicity,

And captive good attending captain ill.

Tired with all these, from these would I be gone,  

Save that to die, I leave my love alone.