Taleə yenik,
Və xalqın gözündən düşük
Atıldığıma sızlaraq için-için, tənha
Kar fələyi boşuna bezdirərkən bağırtılarla,
Özümə baxıb, lənət deyincə alın-yazıma,
Və başqasının sərvətini umurkən
Keşgə o kişi olardım,
Çevrəsindəki bol-bol dostlari ilə- deyə,
Bunun sənəti,
Onun şövkətini umduğum zaman.
Elə bir hala düşürəm ki,
Ən az ləzzət edir əlimdəki bol şeylər.
Ama səni düşünürəm bir an,
Bütün alçaldıcı fikirlərin tən-ortasında
Və özümü düşünürəm sevinərək.
Sankı səhərin gözü açılırkən,
Qaraqabaq torpaqdan qopub,
göylərdə ötən bülbül kimi,
Qapsayır dördyanı nəğməm.
Xəyalın öylə şirin şövkət bağışlar mənə,
Öylə şirin ki,
Krallarla yerimi dəyişməyə belə qıyamam...
***
When in disgrace with fortune and men’s eyes
I all alone beweep my outcast state,
And trouble deaf heav'n with my bootless cries,
And look upon myself, and curse my fate,
Wishing me like to one more rich in hope,
Featured like him, like him with friends possessed,
Desiring this man’s art, and that man’s scope,
With what I most enjoy contented least;
Yet in these thoughts myself almost despising,
Haply I think on thee, and then my state,
Like to the lark at break of day arising
From sullen earth, sings hymns at heaven’s gate.
For thy sweet love remembered such wealth brings
That then I scorn to change my state with kings.
No comments:
Post a Comment