Yazıq ruhum, suçlu bədənin içində əsir,
Və çapqın nəfsin caynağında titrər,
Nəçün içində hüzünlə oturdun, ac-yalavac,
Divarlarını param-parlaq bəzədiyin evin?
Beş gün kira qalırkən bu uçası qalada,
Bunca ağır xərcmi gərək ucatmağına?
Böcəklərin payına artmırmı bədəninə artdığın?
Dəyərmi böcək payına ömür sunmaq büsbütün?
Somur bədənini özün və buraxma böcəklərə,
Bu uçası qala kiçildikcə böyüyür xəzinən sənin
Sat bu keçici saatları ölməzlik mülkünə,
Yedizdir içini doyunca və burax çölünü burax.
O zaman özün yeyəcəksən bu adamyeyən ölümü,
Ölümü öldürüb də ölməz olursan o zaman.
Poor soul, the centre of my sinful earth,
... ... ... these rebel powers that thee array
Why dost thou pine within and suffer dearth,
Painting thy outward walls so costly gay?
Why so large cost, having so short a lease,
Dost thou upon thy fading mansion spend?
Shall worms, inheritors of this excess,
Eat up thy charge? Is this thy body's end?
Then soul, live thou upon thy servant's loss,
And let that pine to aggravate thy store;
Buy terms divine in selling hours of dross;
Within be fed, without be rich no more:
So shall thou feed on Death, that feeds on men,
And Death once dead, there's no more dying then.
No comments:
Post a Comment