Şekspir, 8-ci Sonnet

Dinləmək, dinlənməkçündürsə* musiqi,

Nədəndir nəğmən bunca həzin?

Həzz həzzə dönük və ləzzət ləzzətə yönəlikdirsə,

Nədir sevinc verməyən bir şeyə sevgin?

Yoxsa ağrıdanmı həzz alırsan yalnlız?

Nasaz sazındandır, 
Qulağını incidirsə əgər,

Çeşitli, ama eyni pərdədə çalınan,

Təbiətin bəslədiyi harmonik səslər.

Ah zavallı abdal, burada bircə sən lal.

Bax, necə də birləşir kəsilmiş neylər,
Eyni səsləri ilə.

Bir orkestradır ailə: 
Ata, körpə və mutlu ana,

Sankı bir səsdir, bir pərdə, eyni not,

Qulağına pıçıldayır səssizcə:

Sonsuzluğun sonu yox...

*Dinclik, Ruh istirahəti

Music to hear, why hear'st thou music sadly?
Sweets with sweets war not, joy delights in joy:
Why lov'st thou that which thou receiv'st not gladly,
Or else receiv'st with pleasure thine annoy?
If the true concord of well-tuned sounds,
By unions married, do offend thine ear,
They do but sweetly chide thee, who confounds
In singleness the parts that thou shouldst bear. 
Mark how one string, sweet husband to another,
Strikes each in each by mutual ordering;
Resembling sire and child and happy mother,
Who, all in one, one pleasing note do sing:
   Whose speechless song being many, seeming one,
   Sings this to thee: 'Thou single wilt prove none.'