Şekspir, Sonnet 23

Səhnədən hürküb də rolunu unudan,

Piyesi naşıca əzbərləmiş bir aktyor kimi,

Ya da, acıqdan partlarcasına vəhşi bir heyvan,

Başını itirmiş, gücünü artan qəzəbdən,

Öyləsinə özümə güvənsiz,
Sözlərimi unuduram,
Aşiqlərin ayini misalı,

Yar önündə sevgimdən danışmağa gəlincə.

Tükənmək üzrəymiş görünr sevgimin gücü,

Sevgimin gücündən ağırmış daşadığım yük.

Ah, burax baxışlarım söyləsin sözləri,

Və sözlü ürəyimin lal elçiləri -bu şeirlər-

Sevgi etirafında daha natiq.

Gözlərim qarşılıqlı baxış gözlər üzünə toxununca

Dildən daha çox, izahdan daha artıq sevgi bildirən gözlər.

Ah, sevgimi oxumağı öyrən bu sakit şeirlərimdə

Eşq tanrısı kor, ama gözü ilə dinlər hər şeyi...

Eşq tanrıçası Cupidin gözləri kor, ama gözləri ilə eşidə bilir

As an unperfect actor on the stage, 
Who with his fear is put besides his part,
Or some fierce thing replete with too much rage,
Whose strength's abundance weakens his own heart; 
So I, for fear of trust, forget to say 
The perfect ceremony of love's rite, 
And in mine own love's strength seem to decay,
O'ercharg'd with burden of mine own love's might. 
O let my books be then the eloquence 
And dumb presagers of my speaking breast, 
Who plead for love and look for recompense 
More than that tongue that more hath more express'd.
   O, learn to read what silent love hath writ: 
   To hear with eyes belongs to love's fine wit.