şekspir, 24-cü sonnet

Gözlərim rəssam,
Qəlbimin lövhəsinə cizdi gözəlliyini
Üzünü görüncə,
Köksümü çərçivə etdim ürəyimdəki rəsminə,

Rəssamın ən böyük hünəridir baxış və baxış açısı.

Rəssam gözlərimin çəkdiyi şəkilə bax,
Gerçək üzünü görmək istərsənsə,
Ölüncə, köksümdən asılmış.

Ama gözlərin,
Gözlərindən ürəyimin içi görünür
Gözlərin ürəyimə pəncərə,
Bax, nələr yaradırmış göz-gözə toxununca!

Gözlərim rəsmini çəkər gözəlliyinin,
Gözlərin ürəyimə pəncərə,
Günəş boylanır,
Gözlərindən ürəyimə baxar səni görməkçün,

Ama gözlərim,
Ama gözlərim nə yazıq,
Sənin ürəyini deyil ki,
Görüntünü görüb rəsmini çəkər....

Mine eye hath played the painter and hath steeled

Thy beauty’s form in table of my heart.

My body is the frame wherein ’tis held,

And pérspective it is best painter’s art.

For through the painter must you see his skill

To find where your true image pictured lies,

Which in my bosom’s shop is hanging still,

That hath his windows glazèd with thine eyes.

Now see what good turns eyes for eyes have done:

Mine eyes have drawn thy shape, and thine for me

Are windows to my breast, wherethrough the sun

Delights to peep, to gaze therein on thee.

  Yet eyes this cunning want to grace their art;

  They draw but what they see, know not the heart.