şekspir, 30-cu sonnet

Papağım önümdə, için-için düşünürkən,

Göz önündə sərgiləyib anıları,

Üzülürəm arayıb, bulamadığım çox şeyə,

Və köhnə acılara yeni inilti qatmaqla sovrulan ömürə,

Yenidən qərq olur suya, yaşını gizlədən gözlərim,

Ölümun sonsuz qaranlığına dalmış əziz dostlarçün.

Gördüyüm qarşılıqsız sevgilərə sızlaram yenidən,

İllər öncə bitişsə də aldığım yaralar,

Və inlərəm birdə görəməyəcəyim itkilərə,

yenidən darılaram keçmiş inciklərə,

Birər-birər, sayarkən dərdləri,

Yenidən xatırlarkən hər şeyi,

Qayıdıb sızlaram çəkdiklərimə bir zaman,

Göz yaşımla silərəm ürəyimdən izlərini.

Ah gülüm, ama bir an səni xatırlayınca,

Sona enir üzüntülər sankı

Və bədəli ödənilir itkilərin büsbütün.

When to the sessions of sweet silent thought

I summon up remembrance of things past,

I sigh the lack of many a thing I sought,

And with old woes new wail my dear time’s waste.

Then can I drown an eye unused to flow,

For precious friends hid in death’s dateless night,

And weep afresh love’s long since cancelled woe,

And moan th' expense of many a vanished sight.

Then can I grieve at grievances foregone,

And heavily from woe to woe tell o'er

The sad account of fore-bemoanèd moan,

Which I new pay as if not paid before.

  But if the while I think on thee, dear friend,

  All losses are restored, and sorrows end.