Şekspir, 25-ci sonnet

Burax öyünsünlər bəxt ulduzu parlaqlar,
Gözlər önündə onurları, ödüllərilə,
Məni o ad-sandan daha çox öyündürür,
Səninlə aramızdakı bu gizli sevgi.

Nəyimə gərək kralların sevgisi,
məxmər gülü kimi,
Günəş gözlərinin önündə nazla çiçəklənmək,
Onurlu gülüşü, bir anlıq günəşin saçmasına bağlı
Və ölümü bir kölgəli qaşqabağa bənd.

Nəyimə gərək yaralı bir cəngavər tək,
Min uğurdan sonra,
Bir kərə yenildıyı üçün,
Silinsin adı onurlar kitabından,
Unudulsun qan-tər içindəki günləri.

Ah canım, nə mutlu mənə, sevib-sevildiyimdə,
Nə qaçmaq zorundayam, nə qovulmaq qorxusunda...

Let those who are in favor with their stars

Of public honor and proud titles boast,

Whilst I, whom fortune of such triumph bars,

Unlooked for joy in that I honor most.

Great princes' favorites their fair leaves spread

But as the marigold at the sun’s eye,

And in themselves their pride lies burièd,

For at a frown they in their glory die.

The painful warrior famousèd for worth,

After a thousand victories once foiled,

Is from the book of honor razèd quite,

And all the rest forgot for which he toiled.

  Then happy I that love and am belovèd

  Where I may not remove nor be removèd.