Şekspir, 18-ci sonnet

Səni bir yaz gününə bənzədimmi?
Ama sən daha sevimlisən, daha mülayim.
Titrədər sonbahar qonçasını sərt yellər
Və bir göz qırpımında keçər qısa yaz,
Göyün gözüdür parlaq günəş,
Ama bir an parlaq,
Sonra altın üzü bulut altında solğun.

Tükənir bütün gözəlliklər,
Dəyişildikcə doğanın axarı,
Keçincə ömür,
Ya da bir qəza olunca ansızın.

Ama sənin gözəl yazına pozuq yox,
Kimsə son qoyamaz o sonsuz gözəlliyə,
Əbədi durunca şerimdə adın.
Sonuncu insanın son nəfəsinədək!
Ölüm öyünəməz,
Səni kölgələrə azdırmaqla,
Və sonuncu gözün son qırpımınadək,
Yaşayacaq səni göstərən şerim...

تو دلپذیرتر و ملایمتر از آنی،

که قیاست کنم با روز بهاری

بادهای تند اردیبهشت می تازد به شکوفه های لطیف

و این سرای چند روز بهاری،

اجاره کوتاهی است که چون باد می گذرد

زمانی خورشید آسمانش آتشبار و سوزان،

و اغلب چهره زرینش،

پنهان در ابرهای تیره.

هر جمالی را زوالی است

و افتادنی به پای عمر، یا به دست حادثه.

اما بهار حسنت را نه پایانی است

و نه کاستی پذیرد با زمان

و تا جهان باقی است،

و جای داری در سروده های جاودانم

زبان لاف مرگ در غلاف خواهد بود

و مرگ کی تواند بالیدن،

به سرگردان کردنت در پس کوچه های تاریکش؟

ابدی است سروده هایم 

و جاودانه ات خواهد ساخت،

تا آخرین انسانی که نفسی،

یا آخرین چشمی که فروغی دارد.

مترجم: دالغا خاتین اوغلو

Shall I compare thee to a summer's day? 
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date: 
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd; 
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature's changing course, untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou ow'st;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st; 
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.